Sibirya nın Uyuk kültürü

Sibirya nın Uyuk kültürü

Sibirya’nın Uyuk kültürü

Bugünkü Tuva topraklarında MÖ 7. – 3. yüzyılda gelişen Skyth döneminin bir kültürüdür. Adı, Ujuk Nehri Vadisi’ndeki ilk bulgulardan sonra verilmiştir. Biraz farklı gömülme türüne sahip bir dizi mezarlık alanı bu döneme aittir. Kil kurganlar, özellikle orta ve kuzey Tuva’da yaygındır. Çok yüksek değildir (0.5-3 m) ve boyutları çok farklıdır (çap 3.5 ila 100 m arasında). En büyükleri hala taş kalemler ve hendekler. Kurganların altında, duvarları kardinal noktalara göre yönlendirilmiş ahşap kütük kabinlerle çevrili 1-2 metrelik dikdörtgen mezarların derinliğinde bulunur. Bir mezarda genellikle birkaç ceset vardır. Ölü, sol tarafta çömelmiş bir pozisyonda, başı batıya veya kuzeybatıya bakar. Tuva’nın neredeyse tamamı taş kurganlar var, Yeraltı parçaları yukarıdakiler ile hemen hemen aynıdır, ancak bazı durumlarda yeraltı kabinleri yerine sadece büyük taş odaları vardır, bazen ölülerin başlarının altında bir çeşit taş “yastık” vardır. Bazen ölüler sadece taş bir setin altındaki bir çukura atıldı. Özel bir özellik, çoğunlukla Tuva’nın güneyinde yer alan sözde chereksury’dir. Burada, yaklaşık 20 m mesafede, radyal taş kirişlerle merkezi sete bağlı bir taş daire oluşturduğu bir taş dolgu, bu yüzden yukarıdan bakıldığında hepsi arabadan bir tür tekerleğe benziyor. Yeraltı kütük kabinler burada yaygındı. ağırlıklı olarak Tuva’nın güneyinde yer alan chereksury. Burada, yaklaşık 20 m mesafede, radyal taş kirişlerle merkezi sete bağlı bir taş daire oluşturduğu bir taş dolgu, bu yüzden yukarıdan bakıldığında hepsi arabadan bir tür tekerleğe benziyor. Yeraltı kütük kabinler burada yaygındı. ağırlıklı olarak Tuva’nın güneyinde yer alan chereksury. Burada, yaklaşık 20 m mesafede, radyal taş kirişlerle merkezi sete bağlı bir taş daire oluşturduğu bir taş dolgu, bu yüzden yukarıdan bakıldığında hepsi arabadan bir tür tekerleğe benziyor. Yeraltı kütük kabinler burada yaygındı.

Erkeklerdeki cenaze gereçleri, ahşap veya deri çantada Skythan tipi akınakları içeriyordu. Büyük mezarlarda bronz, genç (nadiren) ve demir vardı. Ahşap kulplu bronz savaş çekiçleri daha az yaygındır. Silahlanma ayrıca kısa bir Skyth yayı ve bronz ve kemik dikenli oklar içeriyordu. Erkek kafatasları bazen ciddi veya ölümcül yaralanma izleri taşır. Silahlara ek olarak, mezarlar ayrıca bıçaklar (çoğunlukla bronz), yumruklar, iğneler, tahıl ezmek için taşlar, at koşum takımlarının parçaları ve ayrıca kil, ahşap veya bronz yemekler, bronz aynalar, küpeler, koruyucu muska, hayvan heykelcikleri vb.

Kurgan yakınlarında hala ritüel bir karaktere sahip ve mezar olarak hizmet etmeyen anıtlar var. Genellikle yaklaşık bir metre büyüklüğünde, 5-10 m çapında bir daire oluşturan sekiz taş vardır.Belki ölenlerin anısına bazı törenler için kullanılmıştır. Sözde “geyik taşları” da çok ilginç yerlerdir. Geyik tasvirleri ile süslenmiş büyük, iyi oyulmuş taş levhalar veya sütunlardan oluşurlar. Görünüşe göre onlar da ölen kişinin kültüne hizmet ettiler. Kaya gravürlerinde, çoğunlukla geyik gibi hayvanların diğer tasvirleri bulunabilir. Skyth tarzında yaratılırlar. Gerçek hayvanlara ek olarak, griffin gibi efsanevi de vardır.

Bulgular, nüfusun esas olarak keçi, koyun ve inek yetiştiriciliğiyle meşgul olduğunu, ayrıca binicilikte kullanılan ve savaş nişanlarında önemli olan bir at olduğunu göstermektedir. Yerel halk ayrıca bakır, demir cevheri ve altın fethetti ve metalurji ile uğraştı. Kıyafetleri keçe ve deriden dikildi ve erkeklerin ve kadınların kıyafetleri çok farklı değildi.

Ujuku’nun kültürü bir yandan farklı olsa da, Kuzey İran Avrasya kabilelerinin daha geniş kültürel kompleksine açıkça uyuyor. Özellikle Altay’daki Pazyryk kültürüyle yakın özelliklere sahiptir . Aynı zamanda, farklı türlerde mezarlar ve hayatta kalan kafatasları, nüfusun etnik olarak üniform olmadığını göstermektedir. Kuzeyde tamamen europoid bir nüfus vardı, güneyde mongoloid bir karışım var. Mongoloid elementler, özellikle gelişimin son aşamasında daha fazla nüfuz etti.